حدادیان: دست‌نویس‌هایمان را جز ما، لیسانسه‌‌ها هم نمی‌فهمند>

  

فاروج یکی از شهرستان‌های خراسان شمالی است که جمعیتش را فارس‌ها، ترک‌ها و کردهای کرمانج تشکیل می‌دهند. در فرهنگ موسیقایی شمال خراسان مهمترین ساز، دوتار است و یکی از پیشکسوتان دوتارنوازی‌اش حبیب اله حدادیان فاروجی متولد 1331 است که اکنون در شهر فاروج می‌نشیند.

حدادیان که هر آن‌چه از دوتارنوازی و بخشی‌گری می‌داند به فرزندش مظاهر هم آموخته است در مورد این که زندگی روزانه یک بخشی پیشکسوت مثل او از چه راهی می‌گذرد گفت: «من دارای دو شغل هستم. یکی جوشکاری و آهنگری و دیگری دوتارنوازی که از بدو تولد در خانواده‌های ما بوده. اگر کسان دیگر به جایی می‌روند تا دوتار یاد بگیرند، ما از لحظه‌ای که در رحم مادر هستیم صدای دوتار در گوشمان و وقتی در آغوشش شیر می‌خوریم نوایش در مغزمان است. وقتی فهمیده می‌شویم و به شش، هفت سالگی می‌رسیم شروع می‌کنیم به زدن. چرا؟! چون در خانه دوتار متولد شده‌ایم.»

حدادیان با اشاره به این که به قول خودش اساسا «آدم شلوغی» است و نمی‌تواند فقط به انجام یک کار قانع باشد ادامه داد: «من آدم شلوغی‌ام (به شوخی) و نمی‌توانم یک جا بنشینم، می‌گویند بنشین، من بلند می‌شوم! به خاطر همین به این که فقط آهنگری کنم و دوتار بزنم قانع نمی‌شوم. چوب می‌گیرم دستم و دوتار می‌سازم. (به سازی که همراهش است اشاره می‌کند) همین دوتاری که می‌بینید ساخت خودم است. پرده‌هایش، صدف‌کاری‌اش و گوشی‌اش همه‌اش کار خودم است و با ابزار قدیمی هم می‌سازم. نه دِلِر دارم و نه چیز کمکی دیگر. وقتی می‌نشینم و با سازی که خودم ساخته‌ام می‌زنم انگار می‌کنم  10 سال جوان شده‌ام.»

منبع:خبر آنلاین